عسل توالانگ چیست؟

عسل توالانگ از عسل‌های چهل گیاه یا چند گیاه است. این عسل در کشور مالزی و برخی از کشورهای حاشیه آن مانند اندونزی، فیلیپین و تایلند یافت می‌شود. توالانگ توسط زنبور عسل بزرگ و در زیر شاخه‌های درخت توالانگ تولید می‌شود. معمولا ارتفاع درختان تُوالانگ بسیار بلند بوده و در برخی از مواقع ارتفاع لانه زنبور تا سطح زمین به سی متر می‌رسد. رنگ این عسل قهوه‌ای تیره است. و از نظر درمانی تقریبا شبیه عسل مانوکاست. با این تفاوت که اثرات آنتی اکسیدانی آن در سطح بالاتری قرار دارد. سال‌هاست که محققان مالزیایی بر روی این عسل تحقیقات گسترده‌ای را انجام می‌دهد. از این عسل عمدتا برای درمان آلزایمر استفاده می‌شود. چرا که بر اعصاب مرکزی تاثیر مثبتی بر جای می‌گذارد.

درخت توالانگ

توالانگ با نام علمی Koompassia ExcelsaT گونه‌ای درخت از خانواده باقلائیان (Fabaceae) است. این درخت در شبه جزیره مالزی (ساراواک، صباح و کالیمانتان)، فیلیپین، اندونزی و تایلند رشد می‌کند. این مناطق دارای آب و هوای استوایی و نیمه‌استوایی هستند. درختان در چنین مناطقی از ارتفاع بسیار بلندی برخوردارند. بلندترین درخت توالانگ که تا کنون ثبت شده است، ۸۸/۵ متر است. معمولا در مناطق بارانی، مواد مغذی خاک نزدیک به سطح زمین قرار دارد. از این رو ریشه درختان عمدتا در سطح زمین واقع شده‌اند. از این رو ریشه‌ها بر سطح زمین گسترش می‌یابند. بنابراین درخت توالانگ بسیار بزرگ بوده و وزن بسیار بالایی را تحمل می‌کند. ارتفاع شاخه‌های درخت توالانگ از سطح زمین ممکن به 30 متر برسد. زنبور عسل بزرگ بر روی چنین شاخه‌هایی شروع به لانه‌سازی می‌کند.

عسل توالانگ چیست؟

عسل توالانگ (Tualang Honey یا TH) عمدتا در کشور مالزی تولید می‌شود. در این کشور از عسل به عنوان ماده ضدپیری استفاده می‌شود. توالانگ از عسل‌های چند گیاه یا چهل گیاه است. اما  بیشترین درصد آن از شهد گل‌های درخت توالانگ است. باید توجه کنید که توالانگ عسلی وحشی‌ست. چرا که در زیر شاخه‌های درختان توالانگ تولید می‌شود. در هر درخت توالانگ ممکن است بیش از ۱۰۰ کلونی وجود داشته باشد.

در هر کلونی نیز تا ۳۰,۰۰۰ زنبور زندگی می‌کنند. معمولا در هر درخت توالانگ، حدود ۴۵۰ کیلوگرم عسل تولید می‌شود. عسل توالانگ توسط زنبور عسل بزرگ تولید می‌شود. همان طور که در مقاله “زنبور عسل و نژادهای آن” اشاره کردیم، زنبورهای عسل به پنچ گروه عمده تقسیم می‌شوند. یکی از این گروه‌ها، زنبوری‌ست به نام زنبور عسل بزرگ (Apis Dorsata). این زنبور در جنوب آسیا زندگی می‌کند. زنبور عسل بزرگ کندوی خود را در زیر شاخه‌های درختان می‌سازد. از این رو در مالزی، این لانه‌ها را بر روی درختان توالانگ درست می‌کند. اندازه این لانه‌ها جوری‌ست که از فاصله دور به راحتی قابل مشاهده است. در برخی از موارد، قطر شان‌ها به بیش از یک متر می‌رسد.

مشخصات عسل توالانگ

رنگ عسل توالانگ قهوه‌ای تیره است. پی اچ آن بین ۳/۶ تا ۴ قرار دارد. بنابراین میزان اسیدیته آن، پائین است. از این نظر، تقریبا شبیه عسل مانوکاست. با این حال، توالانگ نسبت به سایر عسل‌های محلی مالزی، اسیدی‌تر است. گران‌روی (ویسکوزیته) این عسل ۱/۳۴ است. عمده‌ترین منوساکاریدها و دی‌ساکاریدهای موجود در عسل توالانگ عبارتند از فروکتوز (۴۱/۷۳ درصد)، گلوکز (۴۷/۱۳ درصد)، ساکارز (۱/۰۲ درصد) و مالتوز (۴/۴۹ درصد).

ترکیبات آنتی اکسیدانی عسل توالانگ

ترکیبات فلاونوئیدی از جمله مواد آنتی اکسیدانی عسل به شمار می‌روند. در مقاله “اثرات آنتی اکسیدانی عسل” به طور مفصل به ترکیبات آنتی اکسیدانی پرداختیم. این ترکیبات در عسل توالانگ به خاطر تاثیرگذاری بالا از ویژگی‌های متفاوتی برخوردار است. در مواردی، برخی از این ترکیبات منحصر به عسل توالانگ است. اسیدها و ترکیبات فلاونوئیدی متنوعی در عسل توالانگ شناسایی شده است.

اسید گالیک (Gallic)، کوماریک (Coumaric)، سیرینجیک (Syringic)، کافئیک (Caffeic)، سینامیک (Cinnamic)، بنزوئیک (Benzoic)، کلروژنیک (Chlorogenic)، سالیسیلیک (Salicylic) و فرولیک (Ferulic) از جمله اسیدهای موجود در توالانگ به شمار می‌روند. ترکیبات فلاونوئیدی از دیگر ترکیبات مهم موجود در توالانگ است. از این ترکیبات می‌توان به کاتچین (Catechin)، کوئرستین (Quercetin)، کائمفرول (Kaempferol)، لوتئولین (Luteolin)، هسپرتین (Hesperetin)، آپیژنین (Apigenin, 3,7,4′-Trihydroxyflavone)، کریزین (Chrysin)، فیستین (Fisetin)، ویتکسین (Vitexin)، ایزواورانتین (Isoorientin)، نارینجنین (Naringenin)، زانتوهومول پینوبانکسین پروپیونات (Xanthohumol Pinobanksin-3-o-Propionate) و پینوبانکسین بوتیراتنژنین (Pinobanksin-3-o-Butyratengenin) اشاره کرد.

چرا عسل توالانگ، عسلی درمانی‌ست؟

عسل از چند هزار سال قبل به این طرف در تمدن‌های سومر، بابِل، مصر، چین، مایا، یونان و روم به منظور مصارف غذایی و دارویی استفاده می‌شد. در چند قرن گذشته و به ویژه از قرن بیستم، پیشرفت‌های شگرفی در پزشکی ایجاد شده است. از این رو استفاده از داروها در سلامتی انسان از اهمیت زیادی برخوردار شد. با این حال استفاده از متدهای علمی، جزو نخستین مراحل استفاده از دارو در درمان بیماری‌های مختلف به شمار می‌رود. معمولا استفاده از عسل در دوران معاصر بر اساس عنصر سنت و مشاهده بوده و از پشتوانه علمی اندکی برخوردار است.

تنها در دهه منتهی به ۲۰۲۰ بود که مجامع علمی علاقه خاصی به مطالعه عسل از خود نشان دادند. دلیل این امر به خاطر مقاومت پاتوژن‌ها نسبت به اثربخشی آنتی‌بیوتیک‌ها بود. لذا محققان، شروع به انجام مطالعاتی بر روی منابع دارویی سنتی و به‌ویژه عسل کردند. عسل توالانگ یکی از عسل‌های معروف جهان در زمینه عسل‌درمانی‌ست. تا کنون مقالات منتشر شده نشان می‌دهد که عسل حاوی خواص ضدمیکروبی (منبع)، ضدالتهابی (منبع)، آنتی اکسیدانی (منبع)، ضد جهش سلولی (منبع)، تسریع در بهبود زخم (منبع)، ضد توموری (منبع) و اثرات ضد دیابتی (منبع) است. عسل مانوکا تنها عسلی‌ست که اثرات دارویی عسل مانوکا از سوی مجامع علمی به رسمیت شناخته شده است. در مورد سایر عسل‌ها، نظیر عسل توالانگ هنوز راه درازی در پیش است. اما اثرات بالقوه توالانگ به خوبی شناسایی شده است. در حال حاضر برخی از موسسات تحقیقاتی در مالزی مشغول انجام آزمایشات متعددی بر روی عسل توالانگ هستند.

محققان حدود یک دهه بر روی تاثیر عسل توالانگ بر سیستم اعصاب مرکزی تحقیق کرده‌اند. به طوری که بین سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۲۰ در مجموع ۲۸ مقاله در این مورد منتشر شده است (منبع). بر اساس این تحقیقات، عسل توالانگ از تخریب سلول‌های عصبی جلوگیری می‌کند. در نتیجه منجر به بهبود حافظه، یادگیری و تنظیم خلق و خو می‌شود. این عسل از خواص آنتی اکسیدانی و ضدالتهابی بالایی برخوردار است. مطالعات بر روی عسل توالانگ، تفاوت‌های نسبی را بین این عسل و سایر عسل‌ها نشان می‌دهد. به طوری که توالانگ را به عنوان عسلی موثر بر بهبود علائم سرطان معرفی می‌کند. سایر ویژگی‌های این عسل با سایر عسل‌ها دارای اشتراکات فراوانی‌ست.